Η δαιμονοποίηση του Κράτους

Η δαιμονοποίηση του Κράτους οδήγησε στη θεοποίηση της ιδιωτικοποίησης. Άνοιξε τις πόρτες για στο ξεπούλημα σε ιδιώτες-επιχειρηματίες της λαϊκής περιουσίας στον τόπο μας, «αντί πινακίου φακής». Περιουσία που δημιούργησε ο ελληνικός λαός με θυσίες και στερήσεις πενήντα και πλέον χρόνων, «μπήκε στο σφυρί».

Η πρακτική αυτή είχε ολέθρια αποτελέσματα για μας τους Έλληνες και για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Δοκιμασμένα συστήματα κρατικο-κοινωνικού καπιταλισμού, σοσιαλδημοκρατίες, όπως της Σουηδίας, της Γερμανίας, της Ολλανδίας και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, έπεσαν στα χέρια ανεξέλεγκτων επιχειρησιακών συμφερόντων.

Στη χώρα μας, στρατηγικοί τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας, ξεπουλήθηκαν και σήμερα ζούμε όλοι μας τα αποτελέσματα από αυτό το ξεπούλημα του λαϊκού μόχθου. Βιώνουμε μάλιστα και την οδυνηρή διαπίστωση, ότι το έγκλημα αυτό διαπράχτηκε μπροστά στα μάτια μας και με τη δική μας συναίνεση και ευθύνη, αφού προηγήθηκε μια μακρόχρονη σταδιακή υποβάθμιση των παρεχομένων κρατικών (Δημόσιων) υπηρεσιών, η οποία προκαλούσε σε καθημερινή βάση τη «δικαιολογημένη αγανάκτηση» των απλών πολιτών.

Ακριβά τηλέφωνα, ανεπαρκής συγκοινωνία, προβληματική έως ανύπαρκτη Δημόσια υγεία, υποβαθμισμένη σε όλο της το φάσμα Δημόσια παιδεία, διαλυμένη και αποπροσανατολισμένη πρωτογενής παραγωγή, κυριαρχία των μεσαζόντων, εγκατάλειψη υποδομών στη φθορά του χρόνου, αργόστροφη και δυσκίνητη Δημόσια Διοίκηση ευρισκόμενη μονίμως σε λήθαργο και σε κατάσταση «νιρβάνα», «αραχτή» αστυνομία, που φτάνει στον προορισμό της, όταν ο εγκληματίες έχει ολοκληρώσει το σκοπό του, κουφό, μονόφθαλμο λαϊκίζοντα και συντεχνιάζοντα συνδικαλισμό, και πάνω απ’ όλα μια Δικαιοσύνη, για την οποία ο νέος υπουργός Χάρης Καστανίδης, στην 25^η τακτική συνέλευση της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος είπε: «Κυρίες και κύριοι. Η αλήθεια είναι ότι το σύστημα απονομής της Δικαιοσύνης βρίσκεται σε κρίση. Δύο είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της κρίσης αυτής. ­­­Το πρώτο είναι, η εδραιωμένη πεποίθηση στον πολίτη, ότι ουσιαστικά στερείται δικαστικής προστασίας. Το δεύτερο, η αποτυπωμένη προσπάθεια χειραγώγησης της δικαστικής κρίσης κατά περιόδους, που έχει δημιουργήσει, την εντύπωση στους δικαστές ότι δεν τους επιτρέπεται να κάνουν σωστά τη δουλειά τους και στους πολίτες ότι κάποιο εμπόδιο πάντοτε ανορθώνεται στην ορθή απονομή της Δικαιοσύνης».

Για όλα αυτά τα δεινά της καθημερινότητας πάντα έφταιγε, όχι η ανορθόδοξη οργάνωση της συμμετοχής του Κράτους στη διαδικασία της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, όχι οι σαθρές κοινωνικές δομές και οι σκουριασμένες πολιτικές αντιλήψεις και λειτουργίες, αλλά γενικά και αόριστα η παρουσία του Κράτους στην αναπτυξιακή προσπάθεια!! Αποζητούσαν μονοπωλειο!!

Το έδαφος λοιπόν για την αποδοχή του εξοστρακισμού του Κράτους και την υποδοχή του σωτήρα από τα δεινά προετοιμάστηκε άψογα και το ιδεολογικό πλαίσιο ήταν κιόλας έτοιμο από καιρό. Το ξεπούλημα του λαϊκού μας μόχθου ονομάστηκε νεοφιλελευθερισμός ή θατσεριμός ή μονεταρισμός. Η επέλαση του διεθνούς κεφαλαίου, συνθλίβοντας στο πέρασμά του τα ανήμπορα να αντιδράσουν σε εθνικό επίπεδο κράτη, ονομάστηκε παγκοσμιοποίηση και τα επιχειρήματα για τη νομιμοποίηση της «αναγκαιότητας», άφθονα. Το ξεπούλημα της Πατρίδας σε τιμή ευκαιρίας «δίνει και παίρνει». Οι σπουδασμένοι επιτούτου ασυλωμένοι «καθηγητές» του Κοινοβουλίου «ξεφκάρωσαν» τα διδακτορικά της Αμερικάνικης υποκουλτούρας, εμπαίζοντας αδιάντροπα και ανερυθρίαστα με ψεύτικα στατιστικά στοιχεία τους πάντες. Σπούδασαν για να μας κρεμάσουν και να διασύρουν τη χώρα διεθνώς.

Τα πιστωτικά εθνικά συστήματα μπαίνουν στην πρώτη «εκτός ελέγχου» γραμμή και ασύδοτα ρίχνονται ως «ιέρακες» σε κάθε ψοφίμι. Το Κράτος από συνδημιουργός του Εθνικού Πλούτου μετατράπηκε σε μεσάζοντα των επιχειρηματιών, οι δε λειτουργοί του, τα γνωστά «λαμόγια» της διαλυμένης κρατικής μηχανής, τέθηκαν υπό ασυλία για να αντλούν ανενόχλητα και ακίνδυνα τις εκάστοτε «προβλεπόμενες» μίζες από τις αγοραπωλησίες του εθνικού μας πλούτου. Ο κοινωνικός τομέας ανάπτυξης, μαζί με τον κρατικό, έχει κυριολεκτικά εγκαταλειφτεί ή παντελώς διαφθαρεί. Μεταλλάχτηκαν και οι δύο αυτοί εταίροι ανάπτυξης σε θεραπαινίδες της Νέας θεάς, της μονοκρατορίας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Και βέβαια Εθνικός πλούτος δεν είναι μόνο η Εμπορική Τράπεζα, τα λιμάνια , τα αεροδρόμια, ο ΟΠΑΠ, ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ , τα τσιμέντα «ΗΡΑΚΛΗΣ», τα κοιτάσματα πετρελαίου και χρυσού. Είναι και τα δάση, και τα βουνά, και τα ποτάμια, και οι παραλίες και οι βραχονησίδες. Σε λίγο, την εκποίηση των κερδοφόρων οργανισμών του δημοσίου, θ’ ακολουθήσουν τα δάση. Στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» ή της «αειφόρου ανάπτυξης» θα παραδοθούν «άνευ όρων» στα ανεξέλεγκτα και ασύδοτα συμφέροντα των εργολάβων των διαφόρων γνωστών ΕΤΑΙΡΙΩΝ τα παρθένα δάση μας, η παρθένα φύση των βουνών μας, η απέραντη οξιά των Βαρδουσίων, για να μετατραπούν όλα αυτά σ’ ένα απέραντο βραχύβιο αιολικό πάρκο!

Οι κοινωνικοί στρατοί, χωρισμένοι με χρώματα, είναι έτοιμοι να δράσουν στον «ιππόδρομο» του νέου ξεπεσμένου διεθνώς Βυζαντίου. Μερικοί φώναξαν για την ανάγκη επανίδρυσής του κράτους, αλλά έγκαιρα τους τράβηξαν τ’ αφτί, χωρίς να υποψιαστούν και οι ίδιοι οι χειροδικούντες το άδοξο τέλος των τελευταίων βρομερών ιερέων της σήψης, της διαφθοράς και της διαπλοκής γενικότερα, που ξεπέρασε τα όρια της Εθνικής Προδοσίας.

Είναι βέβαιο πως ο λαός αυτός θα πάρει στα χέρια του τη μισοπεθαμένη Ελλάδα, θα τη συνεφέρει και θα τη στήσει όρθια εκεί που της πρέπει να βρίσκεται αυτή η μητέρα της Ευρώπης και των λαών. Οι υπεύθυνοι θα έπρεπε να σταλούν στο Γουδί, όχι για να εκτελεστούν «επί εσχάτη προδοσία», αλλά για να περάσει ο Ελληνικός λαός να τους φτύσει!!! Κάθαρση κύριοι, κάθαρση!!