ΘΕΩΡΩ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΤΙΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΩ στη σελίδα 316 του βιβλίου μου «Αντίλαλοι από τη Χόμορη» και τις παραθέτω:
γ) Η νέα εποχή
Από την άλλη μεριά, οι νέες κοινωνίες του ορθολογισμού, της τεχνολογίας, του καταναλωτισμού, της ωμής εκμετάλλευσης και των εξαρτημένων αναγκών, όπως θα έλεγε ο Σκίνερ και ο Παυλώφ, μαστίζονται από κοινωνικά παράδοξα, τα οποία χαρακτηρίζουν τις συμπεριφορές και τις στάσεις του σύγχρονου ανθρώπου. Μικροί και μεγάλοι κινδυνεύουμε να χαθούμε μέσα στα παράδοξα αυτά της νέας εποχής και φαίνεται ήδη πως άθελά μας αποχτήσαμε μερικές από τις περίεργες και αλλοπρόσαλλες στάσεις και συμπεριφορές, ενώ ταυτόχρονα βιώνουμε καθημερινά και την παραφροσύνη του συστήματος:
• Εξελίξαμε τα μέσα παραγωγής, αλλά δουλεύουμε δύο βάρδιες. Ο χρόνος παραγωγής και ο ελεύθερος χρόνος, από αντίστροφα ποσά, έγιναν ανάλογα. Αντί η υπερπαραγωγή να μετατρέπεται σε ελεύθερο χρόνο, τρέχουμε και δε φτάνουμε. Εξελίξαμε τα μέσα διαβίωσης, αλλά δεν έχουμε χρόνο να χαρούμε τις ανέσεις. Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή, αλλά όχι και ζωή στα χρόνια. Μολύνουμε το περιβάλλον, για να κερδίσουμε χρήμα και ανοίγουμε αγορές, προκαλώντας πολέμους.(Τώρα διάβασε το τωρινό ασφαλιστικό νομοσχέδιο)
• Χτίζουμε μεγάλα σπίτια, για να στεγάσουμε μικρές οικογένειες.
• Θέλουμε να κουβεντιάσουμε και τελικά μαλώνουμε.
• Κάνουμε σχέδια, αλλά χωρίς οργάνωση.
• Αγοράζουμε σαν τρελοί, "γουρούνια στο σακί".
• Θέλουμε δικαιοσύνη, αλλά οι ίδιοι παραβιάζουμε τους νόμους.
• Μάθαμε να βιαζόμαστε, αλλά όχι και να περιμένουμε
• Μάθαμε να μιλάμε, αλλά όχι και να ακούμε.
• Επαινούμε σπάνια και κατηγορούμε συχνότερα.
• Ντυνόμαστε ακριβά, αλλά συμπεριφερόμαστε φθηνά.
Μήπως λοιπόν είναι επείγουσα ανάγκη να αναβιώσουμε τα στοιχεία εκείνα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που θα μας βοηθήσουν να αποφύγουμε τα χειρότερα; ( Δυστυχώς δεν τα αποφύγαμε). Τι άλλο έχει απομείνει, εκτός από την πολιτιστική μας κληρονομιά, που θα μπορέσει να μας εξοπλίσει με δύναμη και σθένος, ώστε να μπορέσουμε να αντιπαλέψουμε την παραδοξότητα της εποχής μας; Τι άλλο θα μπορούσε να ενώσει τους σκορπισμένους ανά τα πέρατα της οικουμένης Χομορίτες, εκτός από τον πολιτισμό των προγόνων τους; Μήπως τελικά αυτός είναι, που θα μας θωρακίσει και θα μας γλιτώσει από τα παράδοξα της περίεργης αυτής εποχής που ζούμε; Η αλλοτρίωση μας έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα .Και θα προσθέσω τώρα, σήμερα, τον Ιούνιο 2010, πως μας χτυπάει την πόρτα το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της αλλοτρίωσης ΑΥΤΉΣ, η χρεοκοπία, ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
γ) Η νέα εποχή
Από την άλλη μεριά, οι νέες κοινωνίες του ορθολογισμού, της τεχνολογίας, του καταναλωτισμού, της ωμής εκμετάλλευσης και των εξαρτημένων αναγκών, όπως θα έλεγε ο Σκίνερ και ο Παυλώφ, μαστίζονται από κοινωνικά παράδοξα, τα οποία χαρακτηρίζουν τις συμπεριφορές και τις στάσεις του σύγχρονου ανθρώπου. Μικροί και μεγάλοι κινδυνεύουμε να χαθούμε μέσα στα παράδοξα αυτά της νέας εποχής και φαίνεται ήδη πως άθελά μας αποχτήσαμε μερικές από τις περίεργες και αλλοπρόσαλλες στάσεις και συμπεριφορές, ενώ ταυτόχρονα βιώνουμε καθημερινά και την παραφροσύνη του συστήματος:
• Εξελίξαμε τα μέσα παραγωγής, αλλά δουλεύουμε δύο βάρδιες. Ο χρόνος παραγωγής και ο ελεύθερος χρόνος, από αντίστροφα ποσά, έγιναν ανάλογα. Αντί η υπερπαραγωγή να μετατρέπεται σε ελεύθερο χρόνο, τρέχουμε και δε φτάνουμε. Εξελίξαμε τα μέσα διαβίωσης, αλλά δεν έχουμε χρόνο να χαρούμε τις ανέσεις. Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή, αλλά όχι και ζωή στα χρόνια. Μολύνουμε το περιβάλλον, για να κερδίσουμε χρήμα και ανοίγουμε αγορές, προκαλώντας πολέμους.(Τώρα διάβασε το τωρινό ασφαλιστικό νομοσχέδιο)
• Χτίζουμε μεγάλα σπίτια, για να στεγάσουμε μικρές οικογένειες.
• Θέλουμε να κουβεντιάσουμε και τελικά μαλώνουμε.
• Κάνουμε σχέδια, αλλά χωρίς οργάνωση.
• Αγοράζουμε σαν τρελοί, "γουρούνια στο σακί".
• Θέλουμε δικαιοσύνη, αλλά οι ίδιοι παραβιάζουμε τους νόμους.
• Μάθαμε να βιαζόμαστε, αλλά όχι και να περιμένουμε
• Μάθαμε να μιλάμε, αλλά όχι και να ακούμε.
• Επαινούμε σπάνια και κατηγορούμε συχνότερα.
• Ντυνόμαστε ακριβά, αλλά συμπεριφερόμαστε φθηνά.
Μήπως λοιπόν είναι επείγουσα ανάγκη να αναβιώσουμε τα στοιχεία εκείνα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που θα μας βοηθήσουν να αποφύγουμε τα χειρότερα; ( Δυστυχώς δεν τα αποφύγαμε). Τι άλλο έχει απομείνει, εκτός από την πολιτιστική μας κληρονομιά, που θα μπορέσει να μας εξοπλίσει με δύναμη και σθένος, ώστε να μπορέσουμε να αντιπαλέψουμε την παραδοξότητα της εποχής μας; Τι άλλο θα μπορούσε να ενώσει τους σκορπισμένους ανά τα πέρατα της οικουμένης Χομορίτες, εκτός από τον πολιτισμό των προγόνων τους; Μήπως τελικά αυτός είναι, που θα μας θωρακίσει και θα μας γλιτώσει από τα παράδοξα της περίεργης αυτής εποχής που ζούμε; Η αλλοτρίωση μας έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα .Και θα προσθέσω τώρα, σήμερα, τον Ιούνιο 2010, πως μας χτυπάει την πόρτα το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της αλλοτρίωσης ΑΥΤΉΣ, η χρεοκοπία, ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου