Ο αριστερός δεν κολά αφίσες στις κολώνες, αλλά ιδέες στο νου και στις καρδιές των ανθρώπων.

Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Το «τσακμάκι» του μπάρμπα Γιάννη.

ΤΟΥ ΑΝΤ. ΔΡΟΣΟΥ
Για πολλά χρόνια Ταμίας στη Ναύπακτο υπηρέτησε ο Γιάννης Δημ. Δρόσος από τη Χόμορη. Του έλειπε από τη γέννα του το αριστερό πτερύγιο του αφτιού του και γι’ αυτό οι χωριανοί του τον λέγανε μεταξύ τους «κουτσάφτη». Αυτό όμως το σωματικό μειονέκτημα δεν τον εμπόδισε να διαθέτει ένα ακέραιο χαρακτήρα με σπάνιο ήθος και ευαισθησία στην εκτέλεση των καθηκόντων του. Πέθανε φτωχός και τίμιος στο Αιγάλεω.
Την εποχή λοιπόν εκείνη κάποιος Ναυπάκτιος εξυπηρετήθηκε πολύ από τον Ταμία και πήγε και του είπε:

Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

ΟΙ ΝΕΕΣ ΛΙΜΟΥΖΙΝΕΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ!


ΟΙ ΝΕΕΣ ΛΙΜΟΥΖΙΝΕΣ
ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ!
Μια μικρή εισαγωγή…
Όταν ο Καποδίστριας αποφάσισε οριστικά να αφήσει τη Ρωσία και να κατέβει για πάντα στην Ελλάδα,
πρώτη του δουλειά ήταν να πουλήσει τα έπιπλά του. Ήταν καλοκαμωμένα και ακριβά και αν τα έφερνε μαζί του στην Ελλάδα θα ήταν πρόκληση για τους φτωχούς Έλληνες. (υπάρχουν σήμερα καταστάσεις των πολιτικών που μπορούν να θεωρηθούν πρόκληση;) Τα πούλησε όλα και κατάφερε να εισπράξει απ' αυτά πενήντα χιλιάδες ρούβλια.
Όλα αυτά τα ρούβλια τα έστειλε σε Έλληνες σιτέμπορους στην Ο δησσό και τους παρακινούσε να προσθέσουν κι αυτοί ότι θέλανε. Με όλο το ποσόν θα αγόραζαν σιτάρι και θα το έστελναν στους Έλληνες που πεινασμένοι αγωνίζονταν για τη λευτεριά τους.
Οι Έλληνες σιτέμποροι της Οδησσού σεβάστηκαν την επιθυμία του Καποδίστρια και διπλασίασαν τις πενήντα χιλιάδες ρούβλια που τους έστειλε. (έδωσε το καλό παράδειγμα) Φόρτωσαν πέντε καράβια σιτάρι και στείλανε από ένα στα Ψαρά, στην Ύδρα και στις Σπέτσες. Τα άλλα δύο τα στείλανε στ' Ανάπλι για να εφοδιάσουν το στρατό.
Τώρα διαβάστε παρακάτω για τους σημερινούς μας άρχοντες πως δίνουν το παράδειγμα τους και ξανασκεφτείτε το! ΑΣ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΙΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ…

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Το κασόνι

ΤΟΥ ΑΝΤ. ΔΡΟΣΟΥ
Ο Κώτσιος ζούσε σ’ ένα διπλανό χωριό. Γεωργοκτηνοτρόφος το επάγγελμα, σε κάποια ηλικία άρχισε να έχει παράξενες ανησυχίες. . Ποιός θα βρει τα σανίδια και ποιος θα τα καρφώσει, για να του φτιάξει το φέρετρο, όταν αυτός κάποια στιγμή θα πεθάνει. Κανένας δεν του φαινόταν κατάλληλος και μια μέρα αποφάσισε να το φτιάξει μόνος του. Φώναξε την απλοϊκή και καλόβουλη γυναίκα του, την Πολύτω, της έδωσε μια πρόκα, ξάπλωσε στη χωμάτινη αυλή του σπιτιού του και σταύρωσε τα χέρια του.
-Σημάδεψε, της λέει γύρω από το σώμα μου.

Ψηλός, γεροδεμένος, με γαλανά μάτια

Ο Βασίλης Κολοκύθας (1893).
ΤΟΥ ΑΝΤ. ΔΡΟΣΟΥ

Ο Βασίλης Κολοκύθας, νέος 18 χρονών, ψηλός, γεροδεμένος, με γαλανά μάτια και περίσσια λεβεντιά, βρίσκεται στις 19 Ιουλίου του 1910 στο λιμάνι της Πάτρας και επιβιβάζεται, στο μόλις δύο χρονών νεοναυπηγημένο στην Αγγλία υπερωκεάνιο «Πατρίς των αδελφών Εμπειρίκου .
Παρέα έχει το συγχωριανό του Γιάννη Παπαθανασίου (Πατέρας του Ανδρέα), που ήταν τότε 39 χρονών.

Ο ψιλοκομμένος καπνός.

ΤΟΥ ΑΝΤ. ΔΡΟΣΟΥ.

Ήταν τότε, μολογάει σήμερα ο Αντώνης Κοτσώτας, που ένα κομμάτι ψωμί όποιος τυχερός το είχε, τον θεωρούσαν προνομιούχο. Αποτελούσε πολύτιμο απόκτημα. Η κατοχή, η φτώχεια, η ταλαιπωρία και τα απρόοπτα πήγαιναν όλα μαζί. Στο χωριό οι περισσότεροι νοικοκυραίοι είχαν το κομμάτι αυτό και το κουμαντάριζαν έτσι, ώστε να τους φτάσει να περάσουν όλο το χρόνο. Εγώ και ο Κουμπούρας (Αλέκος Θεοφάνης) και δεν είχαμε αλλά όλο και κάτι περισσότερο ζητούσαμε. Πεινασμένοι όπως ήμασταν,

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Ο λογοκόφτης.

ΤΟΥ ΑΝΤ. ΔΡΟΣΟΥ

Το μεθύσι εκδηλώνεται με πολλούς και διάφορους τρόπους. Η κατάχρηση μαστίζει τις σύγχρονες κοινωνίες. Άλλος γελάει για το τίποτα και άλλος κλαίει για τα πολλά που έχασε και για τα λίγα που έχει. Άλλος μαλώνει δίχως αιτία και ένας άλλος τύπος γίνεται ο γραφικός της γειτονιάς. Για μερικούς πότες ο χρόνος επικοινωνίας μαζί τους είναι οι πρώτες πρωινές ώρες.Μετά «τρία πουλάκια κάθονταν και πίναν και ταμπάκο».

Ο Περικλής όμως ο Μπετονάκιας, όταν έπινε, δεν είχε το Θεό του.