«Ο Χαρίλαος Τρικούπης, μυαλό φωτεινό και
καθαρό, γεννήθηκε στο Ναύπλιο από γονείς μεσολογγίτες το 1832 και πέθανε στις Κάνες της νότιας Γαλλίας το
1896 σε ηλικία 64 ετών, σε μια εποχή που δεν υπήρχα ακόμα το φεστιβάλ, υπήρχε
όμως η ελληνική κακοήθεια, που τον
απομάκρυνε απ' την εξουσία στις βουλευτικές εκλογές του 1895, όταν δεν εκλέχτηκε ούτε βουλευτής.
Τον εκδικήθηκαν γιατί κυνήγησε άγρια τους
κλέφτες του δημοσίου χρήματος, που οργίαζαν
και τότε όπως και τώρα.
Σημειώστε πως ο Ελευθέριος Βενιζέλος
πέθανε κι αυτός στη Γαλλία, στο
Παρίσι συγκεκριμένα, το 1936, κι αυτός από μαράζι, κι αυτός γιατί αποπέμφτηκε.
Έκτοτε, σχεδόν όλοι οι Έλληνες πολιτικοί
πεθαίνουν στην Ελλάδα. Κανείς
κλέφτης δεν τους αποπέμπει πια. Λίγο ως πολύ, είναι δικοί τους άνθρωποι».
Αυτά γράφει το έτος 1993 ο αείμνηστος Βασίλης Ραφαηλίδης στην (κωμικοτραγική) (ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ και είναι πάντα επίκαιρος.
Αυτά γράφει το έτος 1993 ο αείμνηστος Βασίλης Ραφαηλίδης στην (κωμικοτραγική) (ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ και είναι πάντα επίκαιρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου