Μπορείς αδελφέ μου να ζεις με τα τριζόνια στο σκοτάδι;
Μπορείς να δουλεύεις, να τρως, να πίνεις στο σκοτάδι;
Μπορείς να τραγουδάς και να χορεύεις χωρίς το Φως;
Χωρίς την Πηνελόπη της αναμονής;
Χωρίς την Αντιγόνη της θυσίας;
Χωρίς την Αθηνά της σοφίας;
Πώς θα ζήσεις στο σκοτάδι αδελφέ μου;
Χωρίς την Αφροδίτη της ομορφιάς , του πόθου και του έρωτα;
Πώς μπορείς να ζήσεις χωρίς τη λάμψη της γυναίκας,
χωρίς το φως του Ήλιου, την αστροφεγγιά της νύχτας,
χωρίς τη θεά της Εστίας, τη μάνα που βύζαξε του κόσμου τη ζωή?
Ξέχασες αδελφέ μου το απαλό χάδι της μάνας;
Τη φωτιά της θεϊκής γυναικείας σάρκας;
Τις θηλές που αχνοφαίνονται στον κόρφο της;
Μάταια ψάχνεις αντίδοτο έξω απ’ τη Φύση!!
Με τη μάνα των παιδιών μας, τη σύντροφό μας,
μαζί θα χτίσουμε τον κόσμο όμορφο, ανθρώπινο και λεύτερο!
Αντώνης Δρόσος
ΕΙΚΟΝΑ:
ΕΙΚΟΝΑ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου