Το μήνυμα της Κυριακής προς το ΣΥΡΙΖΑ

        Τα πανηγύρια καλά είναι. Καλύτερα όμως είναι τα μαντάτα που μας στέλνουν οι ψηφοφόροι. Από το 2012 μέχρι το 2014 ο Σύριζα κάνει «σημειωτόν». Δεν προχώρησε, δεν ανέβηκε, δε κατάφερε να συναγείρει τα δεινοπαθούντα πλήθη, τους δυστυχείς και κατατρεγμένους πολίτες αυτής της χώρας. Έχασε πολύτιμο χρόνο δυστυχώς.
Από τη μια μεριά η ανάγκη σύγκλησης των απόψεων των συνιστωσών για τη δημιουργία ενιαίου κόμματος. Από την άλλη η αβεβαιότητα που σκορπούσε στον απλό ψηφοφόρο η περίεργη πολυγλωσσία κορυφαίων στελεχών του, μαζί με την αδράνεια και την αδυναμία των οργανώσεων να μπουν στην κοινωνία και να εξειδικεύσουν τις θέσεις του συνεδρίου και να πείσουν το λαό ότι μπορούμε να κάνουμε πράξη αυτά που λέμε, έδωσαν όλο το χρόνο στο μνημονιακό μπλοκ να ξεπαγώσει, να βγάλει τα τσαλακωμένα και γιαουρτωμένα ρούχα του και με καθαρά φρεσκοσιδερωμένα να ανασυγκροτείται "ποικιλοτρόπως". Το φίδι ξεπάγωσε και άρχισε να δαγκώνει.
Χάσιμο χρόνου, πολυγλωσσία και οργανωτική και λειτουργική αδυναμία των οργανώσεων έβαλαν το φορέα της ανατροπής σε κατάσταση αναμονής.  
Ο ήρωας Μανώλης Γλέζος επέλεξε να πει, μέσα στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου, μια μεγάλη αλήθεια. Ποιος τον ανάγκασε να την πει σ’ αυτή τη χρονική στιγμή;  Ήταν επίκαιρη; Έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ τα εργαλεία της εξουσίας για να κάμει πράξη τέτοιες αλήθειες; Ποιος έχει το μονοπώλιο της πληροφόρησης για να μπορεί να διαστρέφει και να παραποιεί τα λεγόμενα των αντιπάλων του; Γιατί λοιπόν τόση αφέλεια;