ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ
Η ανατροπή του καπιταλισμού είναι εφικτή και η Άμεση Δημοκρατία είναι ζωτικά αναγκαία για την ανθρωπότητα
Γράφει ο Κώστας Λάμπος http://www.infonewhumanism.blogspot.com prodial21@gmail.com, .
Ο καπιταλισμός, ως οικονομικό σύστημα, όπως είναι γνωστό, βρίσκεται, εξαιτίας της χαοτικής του φύσης, απο την εμφάνισή του σε μιά διαρκή καταστροφική κρίση. Για το ξεπέρασμα των εκάστοτε κρίσεών τους οι 'εθνικοί καπιταλισμοί', έβρισκαν διάξοδο στις τοπικές, τις εθνικές και τις παγκόσμιες πολεμικές ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις. Αυτή η διαδικασία αντιμετώπισης των καπιταλιστικών κρίσεων σε συνδυασμό με τη λεηλασία της εργαζομενης κοινωνίας-ανθρωπότητας, έφερνε, όπως είναι φυσικό, όλο και μεγαλύτερες κοινωνικές δυνάμεις απέναντι στο καπιταλιστικό σύστημα. Τα μεγάλα οικονομικά συγκροτήματα που διαμορφώθηκαν σ' αυτή τη διαδικασία αντιμετώπισης των κρίσεων, οργάνωσαν σε συνεργασία με τις διαπλεκόμενες πολιτικές γραφειοκρατίες της αστικής-αντιπροσωπευτικής 'δημοκρατίας', ένα πραξικόπημα στο εσωτερικό του καπιταλιστικού συστήματος και ενάντια στον καπιταλισμό ως τρόπο παραγωγής, με στόχο την απόλυτη καθυπόταξη της κοινωνίας στα συμφέροντα όχι γενικά του κεφαλαίου, αλλά στα ηγεμονικά σχέδια του σκληρού πυρήνα της παγκόσμιας καπιταλιστικής συμμορίας. Το αποτέλεσμα ήταν η νεοφιλεέυθερη παγκοσμιοποίηση, η οποία αναγορεύει σε υπέρτατες αξίες τα τρία βασικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού: Ο γενικευμένος κανιβαλισμός είναι το πρώτο χαρακτηριστιό της παγκοσμιοποίησης, που στηρίζεται στη βασική καπιταλιστική αρχή του καταστροφικού ανταγωνισμού για την απεριόριστη και βίαιη συσσώρευση πλούτου, ανισότητας και δυστυχίας σύμφωνα με την οποία “το μεγάλο κεφάλαιο τρώει το μικρό και συνεπώς ο θάνατός σου η ζωή μου”, με συνέπεια τον εκπρολεταρισμό εκατοντάδων χιλιάδων, ή και εκατομμυρίων μικροεπιχειρηματιών. Ο οργανωμένος βαμπιρισμός είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό της νεοφιλελέυθερης παγκοσμιοποίησης που στηρίζεται στην κύρια καπιταλιστική αρχή για την απεριόριστη εκμετάλλευση της Εργασίας, που καταλήγει στη βίαιη αφαίμαξη των μισθωτών δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, μέχρι την πλήρη αξαθλίωση της αποφασιστικής πλειονότητας της εργαζόμενης κοινωνίας-ανθρωπότητας. Ο οικοφασισμός του κεφαλαίου είναι το τρίτο χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποίησης που στηρίζεται στη μυωπική αντιμετώπιση της ζωής, της Φύσης και της κοινωνίας από το κεφάλαιο, που ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για την απεριόριστη μεγέθυνση της παραγωγής, με μοναδικό σκοπό τη μεγιστοποίηση και την υπερσυσσώρευση του ιδιωτικοποιημένου κοινωνικού πλούτου, με αποτέλεσμα να ανατρέπει τις ισορροπίες της Φύσης και των διάφορων ζωτικών για τον άνθρωπο οικοσυστημάτων, να καταναλώνει ληστρικά τους φυσικούς πόρους των επόμενων γενεών και να απειλεί άμεσα ακόμα και την ίδια τη ζωή στον πλανήτη. Η απόλυτη αποτυχία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης να λύσει τα προβλήματα της ανθρωπότητας και η αδυναμία του σκληρού πυρήνα να ηγεμονεύσει πάνω στην ανθρωπότητα αποδείχνει πως ο καπιταλισμός μπήκε οριστικά στη φάση της παρακμής του, στο τελικό στάδιο της ύπαρξής του, το στάδιο που χαρακτηρίζεαται από τη “ζωϊκή κατάρρευση του καπιταλισμού”. Είναι το στάδιο που ο καπιταλισμός αντιλαμβάνεται το τέλος του και αυτό τον κάνει ακόμα πιο επικίνδυνο. Στην κατανόηση αυτής της πραγματικότητας δεν μπορούμε να φτάσουμε με θολές και πληκτικές ποσοτικές αναλύσεις πλευρών ή και συνολικά της καπιταλσιτικής οικονομίας, αλλά με την αναζήτηση μιάς άλλης οικονομικής φιλοσοφίας που θα.....Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ στο: www.infonewhumanism.blogspot.com
1 σχόλιο:
Αντώνη Γειά σου,
αντί για σχόλιο αφήνω τον προβληματισμό μου...
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ
Η ανατροπή του καπιταλισμού είναι εφικτή και η
Άμεση Δημοκρατία είναι ζωτικά αναγκαία για την ανθρωπότητα
Γράφει ο Κώστας Λάμπος
http://www.infonewhumanism.blogspot.com
prodial21@gmail.com,
.
Ο καπιταλισμός, ως οικονομικό σύστημα, όπως είναι γνωστό, βρίσκεται, εξαιτίας της χαοτικής του φύσης, απο την εμφάνισή του σε μιά διαρκή καταστροφική κρίση. Για το ξεπέρασμα των εκάστοτε κρίσεών τους οι 'εθνικοί καπιταλισμοί', έβρισκαν διάξοδο στις τοπικές, τις εθνικές και τις παγκόσμιες πολεμικές ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις. Αυτή η διαδικασία αντιμετώπισης των καπιταλιστικών κρίσεων σε συνδυασμό με τη λεηλασία της εργαζομενης κοινωνίας-ανθρωπότητας, έφερνε, όπως είναι φυσικό, όλο και μεγαλύτερες κοινωνικές δυνάμεις απέναντι στο καπιταλιστικό σύστημα.
Τα μεγάλα οικονομικά συγκροτήματα που διαμορφώθηκαν σ' αυτή τη διαδικασία αντιμετώπισης των κρίσεων, οργάνωσαν σε συνεργασία με τις διαπλεκόμενες πολιτικές γραφειοκρατίες της αστικής-αντιπροσωπευτικής 'δημοκρατίας', ένα πραξικόπημα στο εσωτερικό του καπιταλιστικού συστήματος και ενάντια στον καπιταλισμό ως τρόπο παραγωγής, με στόχο την απόλυτη καθυπόταξη της κοινωνίας στα συμφέροντα όχι γενικά του κεφαλαίου, αλλά στα ηγεμονικά σχέδια του σκληρού πυρήνα της παγκόσμιας καπιταλιστικής συμμορίας. Το αποτέλεσμα ήταν η νεοφιλεέυθερη παγκοσμιοποίηση, η οποία αναγορεύει σε υπέρτατες αξίες τα τρία βασικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού:
Ο γενικευμένος κανιβαλισμός είναι το πρώτο χαρακτηριστιό της παγκοσμιοποίησης, που στηρίζεται στη βασική καπιταλιστική αρχή του καταστροφικού ανταγωνισμού για την απεριόριστη και βίαιη συσσώρευση πλούτου, ανισότητας και δυστυχίας σύμφωνα με την οποία “το μεγάλο κεφάλαιο τρώει το μικρό και συνεπώς ο θάνατός σου η ζωή μου”, με συνέπεια τον εκπρολεταρισμό εκατοντάδων χιλιάδων, ή και εκατομμυρίων μικροεπιχειρηματιών.
Ο οργανωμένος βαμπιρισμός είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό της νεοφιλελέυθερης παγκοσμιοποίησης που στηρίζεται στην κύρια καπιταλιστική αρχή για την απεριόριστη εκμετάλλευση της Εργασίας, που καταλήγει στη βίαιη αφαίμαξη των μισθωτών δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, μέχρι την πλήρη αξαθλίωση της αποφασιστικής πλειονότητας της εργαζόμενης κοινωνίας-ανθρωπότητας.
Ο οικοφασισμός του κεφαλαίου είναι το τρίτο χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποίησης που στηρίζεται στη μυωπική αντιμετώπιση της ζωής, της Φύσης και της κοινωνίας από το κεφάλαιο, που ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για την απεριόριστη μεγέθυνση της παραγωγής, με μοναδικό σκοπό τη μεγιστοποίηση και την υπερσυσσώρευση του ιδιωτικοποιημένου κοινωνικού πλούτου, με αποτέλεσμα να ανατρέπει τις ισορροπίες της Φύσης και των διάφορων ζωτικών για τον άνθρωπο οικοσυστημάτων, να καταναλώνει ληστρικά τους φυσικούς πόρους των επόμενων γενεών και να απειλεί άμεσα ακόμα και την ίδια τη ζωή στον πλανήτη.
Η απόλυτη αποτυχία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης να λύσει τα προβλήματα της ανθρωπότητας και η αδυναμία του σκληρού πυρήνα να ηγεμονεύσει πάνω στην ανθρωπότητα αποδείχνει πως ο καπιταλισμός μπήκε οριστικά στη φάση της παρακμής του, στο τελικό στάδιο της ύπαρξής του, το στάδιο που χαρακτηρίζεαται από τη “ζωϊκή κατάρρευση του καπιταλισμού”. Είναι το στάδιο που ο καπιταλισμός αντιλαμβάνεται το τέλος του και αυτό τον κάνει ακόμα πιο επικίνδυνο. Στην κατανόηση αυτής της πραγματικότητας δεν μπορούμε να φτάσουμε με θολές και πληκτικές ποσοτικές αναλύσεις πλευρών ή και συνολικά της καπιταλσιτικής οικονομίας, αλλά με την αναζήτηση μιάς άλλης οικονομικής φιλοσοφίας που θα.....Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ στο:
www.infonewhumanism.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου