ΛΕΦΤΑ ΛΟΙΠΟN ΟΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ…

Ο καθηγητής της οικονομίας Ρίτσαρτ Γουόλφ μιλάει σε βίντεο για την οικονομική κρίση και τη λύση.

Θα σας προτείναμε να το διαβάστε πρώτα καλά και μετά να το ακούσετε. Μάλιστα όσοι τυχαίνει να διαπράττουμε ακόμα το λάθος να «ανήκουμε» στο μαϋμουδαριό των κομμάτων αυτών και συνεχίζουμε να χορεύουμε γύρο από το γύφτο, που κάθε φορά του λαχαίνει ο ρόλος να χτυπάει το ντέφι, ας το διαβάσουμε δύο φορές. Ίσως μας μείνει και κάτι καλό για τα γεροντάματά μας
από τη λεγόμενη "αριστερή" ιδεολογία μας !!

ΛΕΦΤΑ ΛΟΙΠΟN ΟΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ…

Το δίλλημα των πολιτικών
στις χώρες του νεοφιλελευθερισμού.

Στην Ελλάδα, λέει ο καθηγητής Ρίτσαρτ Γουόλφ, αυτό που συμβαίνει, για πολλά χρόνια είναι το ίδιο με αυτό που βλέπετε στην Ουάσινγκτον.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση , όπως σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, μπαίνει συνεχώς σε δίλλημα- κι αυτό είναι μια αντίφαση αυτού του συστήματος. Οι πολιτικοί μπαίνουν συνέχεια στο δίλλημα από μία θεμελιώδη δυσλειτουργία.

α) Οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι θέλουν την κυβέρνηση να τους υπηρετεί και όχι να τους βάζει φόρους. Καμία έκπληξη.

β) Ο λαός θέλει επίσης το ίδιο. Θέλει την κυβέρνηση να τους ωφελεί και να μην τους φορολογεί. Αυτό φέρνει τους πολιτικούς σε μια πολύ άσχημη θέση:

γ) Οι πολιτικοί από τους πλούσιους και τις επιχειρήσεις χρειάζονται τα χρήματα για την πολιτική τους δράση και από το λαό χρειάζονται τις ψήφους. Με ποιο τρόπο θα χειριστούν αυτό το δίλλημα;

Η λύση του διλλήματος

Δώσε και στις δύο πλευρές αυτό που θέλουν. Μη φορολογείς κανέναν και λύσε το πρόβλημα με δανεισμό. Είναι πολύ καλή λύση. Ο λαός δε γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει. Δεν έχουν τουλάχιστον φόρους και έχουν τις κρατικές υπηρεσίες τους. Είναι χαρούμενοι. Οι πλούσιοι είναι εξίσου χαρούμενοι. Παίρνουν αυτό που θέλουν, δεν πληρώνουν φόρους, αλλά έχουν κι ένα έξτρα μπόνους. Θα το δούμε στη συνέχεια αυτό το μπόνους.

Τα χρήματα που δεν πληρώνουν σε φόρους, είναι τα χρήματα που δανείζουν στην κυβέρνηση για το έλλειμμα. Αυτός είναι ο λόγος που οι πλούσιοι δεν ενοχλούνται από τα ελλείμματα. Κερδίζουν διπλά.

ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΥΠΗΡΣΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ.

Εάν η κυβέρνηση χρειάζεται να πάρει χρήματα για να πληρώσει τα προγράμματά της, μπορεί να πάει στους πλούσιους και στις επιχειρήσεις και να τους φορολογήσει. Δεν το κάνει. Αντιθέτως δανείζεται τα χρήματα από αυτούς. Σ’ αυτό το σημείο, εάν είχαμε χρόνο, θα έπαιζα ξανά τον εθνικό ύμνο. Εάν καταλαβαίνετε τι σας είπα μόλις τώρα. Το έλλειμμα είναι μία υπηρεσία προς τους πλουσίους. Θα σας δώσω έναν υπολογισμό, μια πολύ απλή επεξήγηση.

Στις ΗΠΑ υπάρχει αυτό το όνομα. HNWT. Η Μέριλ Λίντς, σε συνδυασμό με άλλους οίκους δίνει ένα κατάλογο με τους πλουσιότερους ανθρώπους της Αμερικής. Για την ακρίβεια τον δίνει για τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα όνομα: Άτομα Υψηλής Καθαρής Θέσης (ΑΥΚΘ)-(HNWT). Σε περίπτωση που το βρίσκετε σέξι, υπάρχουν και τα ΑΕΥΚΘ -(VHNWT). Άτομα εξαιρετικά Υψηλής Καθαρής Θέσης. (Εδώ ακούγονται τρανταχτά γέλια από το ακροατήριο). Είτε θα κλάψετε με αυτό, ή θα γελάσετε, πρέπει να κάνετε το ένα ή το άλλο. Αν δεν κάνετε τίποτα από τα δύο, χρειάζεστε βοήθεια. Τι είναι το ΑΥΚΘ; Είναι ένας πολίτης των ΗΠΑ που έχει τουλάχιστον ένα ή και περισσότερα εκατομμύρια δολάρια, στο μετοχικό του χαρτοφυλάκιο. ΑΕΥΚΘ είναι κάποιος που έχει 30 ή περισσότερα εκατομύρια δολάρια. Αυτή είναι η διαφορά. Πόσα ΑΥΚΘ υπήρχαν στις ΗΠΑ το 2009, το τελευταίο έτος για το οποίο διαθέτουμε αριθμούς; 2,9 εκατομμύρια άτομα. Με άλλα λόγια, λιγότερο από το 1% του πληθυσμού στις ΗΠΑ είναι ΑΥΚΘ. Το συνολικό ποσό των μετοχικών τους χαρτοφυλακίων το 2009 ήταν περίπου 12,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Θέλω να βεβαιωθώ ότι το καταλάβατε. Η Υψηλή Καθαρή Θέση αναφέρεται μόνο στο μετοχικό σας χαρτοφυλάκιο. Δεν υπολογίζονται σπίτια, αυτοκίνητα, κοσμήματα, έργα τέχνης ή κάτι άλλο. Μονάχα χαρτοφυλάκιο μετοχών και ομολόγων.

Ποιο ήταν το έλλειμμα, το συνολικό ποσό που η κυβέρνηση (της Αμερικής) έπρεπε να δανειστεί για να ζωντανέψει την οικονομία το 2009. Το έλλειμμα ήταν 1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ο συνολικός πλούτος για το λιγότερο από 1% του πληθυσμού- μόνο για μετοχές και ομόλογα, όχι για σπίτια, ήταν περίπου 12,7 τρισεκατομμύρια δολάρια και το έλλειμμα 1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Εάν εφαρμόζαμε ως έθνος 10% φορολόγηση στο χαρτοφυλάκιο μετοχών και ομολόγων των ΑΥΚΘ , χωρίς να πειράξουμε τα σπίτια τους, τα αυτοκίνητά τους και το χαρτοφυλάκιο μετοχών και ομολόγων τους έπεφτε μόλις στο 90% απ’ ότι ήταν πριν ένα χρόνο, εάν φοροολογο’ύσαμε με 10% τα 2,7 τρις βγαίνει αυτό το ποσό του ελλέιμματος και δεν θα υπήρχε καθόλου έλλειμμα. Κανένας τόκος για να πληρώσουμε, καμιά μεγάλη κρίση για να ανησυχούμε, καθόλου έλλειμμα. Θα πήγαινε στους λιγότερο από 1% πλουσιότερους ανθρώπους. Οι υπόλοιποι 99% από εμάς θα μέναμε ανεπηρέαστοι από αυτό. Δεν θα είχαμε έλλειμμα, ούτε ανησυχία μήπως φορολογηθείτε να το καλύψετε, καμία ανάγκη να κόψετε κοινωνικά προγράμματα.Τίποτα από αυτά. Οι πλούσιοι θα είχαν να πληρώσουν 10% από το χαρτοφυλάκιο των μετοχών και ομολόγων τους.

Τα τελευταία 30 χρόνια αυτοί με τις μετοχές και τα ομόλογα τα πήγαν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Είχαν τα καλύτερα 20 χρόνια στην ιστορία του χρηματιστηρίου της Αμερικής. Θα πας λοιπόν στους πλουσιότερους, που είναι λιγότεροι από 1% , αυτοί που είναι προφανώς οι πιο ικανοί να πληρώσουν και τα πήγαν καλύτερα από όλους τα τελευταία 30 χρόνια. Θα μπορούσες να πας και να τους πεις: «Ως πατριώτης και πιστός Αμερικανός, είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις 10%. Κι αυτό καλύπτει όλα όσα χρειαζόμαστε και δε θα επιβαρύνουμε την κυβέρνηση ούτε στο ελάχιστο.

Αν λοιπόν κάποιος σας πει: «Έχουμε φρικτό έλλειμμα, πρέπει να περικόψουμε τις κρατικές δαπάνες και πρέπει …» Σταμάτα !! Αυτό μοιάζει σαν να σας σταματάει κάποιος στο δρόμο και να λέει: « Θα σου δώσω τώρα ελευθερία επιλογής. Μπορείς να επιλέξεις αν θα σε μαχαιρώσω ή θα σε στραγγαλίσω». Κι όλοι σας γνωρίζετε ότι η απάντηση σ’ αυτό είναι: «Δεν αποδέχομαι το εύρος των επιλογών»

Όταν λοιπόν κάποιος σας λέει ότι έχουμε έλλειμμα κι επομένως πρέπει να πληρώσετε μεγαλύτερους φόρους, διαφορετικά θα ξοδέψουμε λιγότερα για κοινωνικές υπηρεσίες, η απάντηση ξανά είναι: «δεν αποδέχομαι αυτές τις επιλογές». Θα προτιμούσα το έλλειμμα να το χώσω σε αυτούς εδώ στο 1%. Αυτό θα ήθελα να κάνω. Κι αυτό θα έλυνε το πρόβλημά μας και δε θα είχαμε έλλειμμα. Και παρεμπιπτόντως τα καταναλωτικά έξοδα των πλουσιότερων αυτών ανθρώπων δεν θα άλλαζαν σημαντικά, εάν φορολογήσεις τον πλούτο τους (12,7). Κάθε οικονομολόγος που έκανε ποτέ μακροοικονομία το γνωρίζει. Όσοι από σας είχατε αυτά τα μαθήματα, θα θυμάστε ότι μάθατε κάτι για την οριακή τάση προς αποταμίευση. Οριακή τάση προς αποταμίευση. Οριακή τάση προς κατανάλωση. Κεντρική ιδέα: Όσο πιο φτωχός είσαι, τόσο περισσότερο ξοδεύεις από το εισόδημά σου. Όσο πιο πλουσιότερος είσαι, τόσο λιγότερο ξοδεύεις από το εισόδημά σου. Γιατί; Διότι είσαι πλούσιος και δεν χρειάζεται Πολύ «περίπλοκο». Οι πλούσιοι θα συνεχίσουν να ξοδεύουν, διότι τα έξοδά τους δεν καθορίζονται ποτέ από τον πλούτο τους. Κι αν πιστεύετε κάτι τέτοιο, είναι επειδή δεν είστε ένας από αυτούς. Αυτό μπορεί να σας πληγώνει, αλλά έτσι είναι. Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί. Επομένως δεν υπάρχει λογική.

Θα μπορούσε η Ελληνική κυβέρνηση να λύσει το πρόβλημά της;

Φυσικά και θα μπορούσε. Η Ελληνική κυβέρνηση θα έλυνε το πρόβλημά της εάν φορολογούσε τον πλούτο. Ο πλούτος στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά άνισα κατανεμημένος. Υπάρχει ένα σχετικά μικρό μέρος του ελληνικού πληθυσμού το οποίο είναι εξαιρετικά πλούσιο. Τι γίνεται μ’ αυτούς;

Στην Ελλάδα το πρόβλημα ήταν αυτό που σας είπα. Πολιτικοί δεξιοί, αριστεροί, δεν έχει διαφορά. Όλοι τους δανείστηκαν χρήματα και τα ξόδεψαν. Όταν η Ελλάδα έγινε μέλος της ΕΕ όλοι είπαν: ωραία, είναι μέλη της ΕΕ κι όλα αυτά τα πλούσια κράτη Γαλλία και Γερμανία θα τους στηρίξουν. Θα δανείσουμε λοιπόν την Ελλάδα. Υπέροχα είπε η ελληνική κυβέρνηση. Λύσαμε όλα μας τα προβλήματα. Συνεχίστε να μας δανείζετε. Κρατάμε τις μάζες χαρούμενες, δίνοντας χρήματα χωρίς να τις φορολογούμε. Οι πλούσιοι θα είναι χαρούμενοι. Τους δίνουμε ό,τι θέλουν, χωρίς να τους φορολογούμε.

Δανειζόμαστε, δανειζόμαστε, δανειζόμαστε……Μέχρι που φτανει η μέρα και οι δανειστές λένε: «Η κατάσταση πάει να ξεφύγει εδώ».

Στο σημείο αυτό η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να πάρει μία απόφαση. Κι αυτή θα ήταν: ΟΚ, πρέπει να περικόψουμε το δανεισμό μας. Κι ο τρόπος να το κάνουμε, χωρίς να περικόψουμε τα κρατικά έξοδα είναι να βάλουμε φόρους στους πλούσιους. Θα μπορούσε να το κάνει. Ίσως αυτό θα περιμένατε να ακούσετε. Στην Ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται το σοσιαλιστικό κόμμα ΠΑΣΟΚ. Κέρδισαν τις εκλογές. Βρίσκονται στην εξουσία αυτή τη στιγμή.

Η λιτότητα, η αύξηση φόρων στο μέσο ¨Έλληνα πολίτη, οι περικοπές στις κρατικές δαπάνες και την απασχόληση, οι οποίες είναι σφοδρές στην Ελλάδα, εφαρμόζονται από το σοσιαλιστικό κόμμα της Ελλάδας και ο αρχηγός τους ονομάζεται Παπανδρέου, κατάγεται από την οικογένεια πολιτικών Παπανδρέου. Ο πατέρας του και ο παππούς του ήταν ηγέτες της Ελλάδας. Είναι λοιπόν μια από παλιά παγιωμένη οικογένεια αριστεριστών πολιτικών.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο σημερινός πρωθυπουργός, ήταν φοιτητής οικονομικών στο κολλέγιο Άμχερστ της Μασαχουσέτης και όσο ήταν εκεί παρακολουθούσε μαθήματα…..από εμένα…(γέλια στο ακροατήριο). Με άλλα λόγια τον δίδασκα.

-Έπρεπε να είχατε κάνει καλύτερη δουλειά (φωναζει κάποιος από το ακροατήριο)

-Έπρεπε. Προσκλήθηκα και πήγα στην Ελλάδα το Μάϊο αυτού του έτους (2010). Ακριβώς στη μέση της κρίσης στην Ελλάδα πήγα να δώσω διάλεξη στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Κάποια στιγμή οι καθηγητές που με προσκάλεσαν έμαθαν- δεν ξέρω πώς- ότι ήμουν καθηγητής του πρωθυπουργού και μου είπαν ότι ίσως δεν μου επιτραπεί η είσοδος. (γέλια στο ακροατήριο). Δεν ξέρω τι θα πείτε κάτω από αυτές τις συνθήκες, αλλά αποφάσισα να πάω. Και το χειρότερο που θα μπορούσαν να μου κάνουν θα ήταν να μη με αφήσουν να βγω από το αεροδρόμιο κι έτσι να πάω κάπου αλού στην ηλι’όλουστη νότια Ευρώπη και να περάσω καλά. Δεν υπήρξε όμως πρόβλημα, πήγα εκεί, κανείς δε με ενόχλησε κι έδωσα τις διαλέξεις μου στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και τους είπα όλα αυτά που σε γενικές γραμμές έχω πει και σε εσάς.